Zoals elke donderdag ook vandaag weer een zwangerschapsverhaal voor jullie. Alle verhalen die ik ingezonden krijg vind ik ontzettend bijzonder en een eer dat jullie dit willen delen! Het gaat trouwens best hard met alle verhalen en inzendingen zijn van harte welkom! Interesse stuur mij even een mailtje op info@twinkelbella.nl, dan zorg ik er voor dat er wat informatie jouw kant op komt! Maar nu eerst het bijzondere verhaal van Janine. Zij vertelt over de vruchtbaarheidsbehandelingen die zij heeft ondergaan en wat dit met haar deed en de twijfel die dit bracht. Lees je mee?
Terugblik op de zwangerschap van … Janine (28) , moeder van twee prachtige kindjes en zwanger van een 3e wonder
Hoe oud waren jij en je partner toen je erachter kwam zwanger te zijn?
Ik was 23 en mijn partner 28
Deed je de zwangerschapstest samen of alleen?
samen
Wat was je eerste gedachte na de positieve test?
ongeloof
Zwangerschapswens
Er was een ding die ik al heel vroeg zeker wist! Ik wilde moeder worden… De wens om moeder te worden was eigenlijk heel groot , en na een aantal jaren een serieuze relatie was het voor ons de tijd om de pil de deur uit te doen, wij wouden papa en mama worden.
Super spannend , en het idee dat het misschien de eerste maand wel eens raak kon zijn was ook wel een beetje beangstigend. Allerlei vragen als , ben ik wel geschikt als moeder? Zijn we er wel echt klaar voor ? De eerste maanden was het bij ons niet meteen raak , maar hey niet getreurd, het kan immers wel een jaar duren voordat er een zwangerschap ontstaat. Maar bij mij kwam de vervelende bijkomstigheid dat toen ik met de pil stopte ik elke maand kampte met verschrikkelijke menstruatiepijnen , zelf zo heftig dat ik niet in staat was om te werken en meteen een paar uur in bed lag met verschrikkelijke buikpijn.
Naar de huisarts
Na een jaar stapte ik naar de huisarts, ik wou mijn verschrikkelijke menstruatiepijn bespreken en ook dat we al een jaar probeerden onze grote kinderwens uit te laten komen. Hierbij verwees de dokter ons door naar het ziekenhuis , afdeling gynaecologie. God nu ik het zo typ .. dreunen die woorden afdeling gynaecologie en fertiliteitsarts nog altijd door mijn lichaam.
Clomid
Na wat basis onderzoekjes waaruit niet duidelijk werd wat de oorzaak is voor mijn pijn of uitblijvende zwangerschap werd mij Clomid voorgeschreven, wanneer je dit medicijn slikt, bevordert het een eirijping of eisprong. Op dag 3 van de cyclus begon ik vol goede moed te slikken en werd er door de fertiliteitsarts in de gaten gehouden of de eirijping voldoende was. Na 6 cycli zonder resultaat gingen we weer om tafel om de volgende stap te bespreken.
En eigenlijk zonder dat je het door hebt word je automatisch meegenomen in de rollercoaster van vruchtbaarheidsbehandelingen. Zwanger worden , medicijnen , ziekenhuisbezoeken , echo’s en onzekerheid word een dagelijkse bezigheid.
Het ondergaan van vruchtbaarheidsbehandelingen
Na 1,5 jaar begonnen we met hormoonspuiten , een prikpen en elke dag spoot ik een bepaalde hoeveelheid vloeistof in mijn buik. dit viel na een aantal “priklessen ” gelukkig mee . Om de zoveel dagen ging ik weer naar het ziekenhuis voor een echo om te kijken hoe de hormooninjecties mijn eigroei beïnvloeden. Dit verschilde per keer. De ene keer bleef slechts 1 eitje aan de kleine kant , te klein om bevrucht te worden , waardoor ik meer hormonen moest spuiten , maar door weer teveel hormoon te spuiten had ik ook regelmatig overstimulatie waar er teveel eitjes ontstonden en de hele cyclus werd afgebroken en het voor mij voelde al een zware gemiste kans om dichterbij deze zwangerschap te komen.
We werden geleefd … alles draaide om plannen , plannen van alle ziekenhuisafspraken , wat ik ontzettend lastig vond … Je kan het tenslotte niet privé houden en je moet je directe omgeving en je werk vertellen waar je mee bezig bent en waarom je zovaak er even tussenuit moet of waarom ik ineens een ander mens leek onder invloed van al die hormonen. Plannen van “het maken van de baby” wat ook zeker niet bevorderlijk is voor je relatie .. en ook de onderzoeken bij de man zijn niet prettig.
Diverse behandelingen om zwanger te worden
Maar mocht het dan eindelijk zo zijn dat het eitje perfect was en helemaal klaar was voor een bevruchting , kwamen we erachter dat een natuurlijke eisprong er ook niet inzat. Daar kwam het volgende hormoon om de hoek kijken , een verschrikkelijke spuit (wat echt een injectie spuit was) met het hormoon pregnyl . Het hormoon HCG, dat in Pregnyl zit, kan deze eisprong stimuleren. Na drie maanden had ook de combinatie van de hormooninjecties voor ons helaas nog geen resultaat van een bolle buik alleen een blauwe buik vol kleine mini prikjes.
De moed begint je dan wel in de schoenen te zakken , wat als mijn grootste wens nooit in vervulling zou gaan! Wat heeft mijn leven voor nut als ik nooit mag ervaren hoe het is om een kindje te krijgen . Ik merkte dat in deze jaren van behandelingen ik me vaak erg eenzaam , onbegrepen en mislukt voelde. Waarom , waarom kon mijn lichaam geen kindjes maken ! Kinderen maken is tenslotte toch heel “gewoon” ?
Onbegrepen omdat mensen in je directe omgeving niet snappen hoe moeilijk het is als iets wat je zo graag wilt en zo gewoon lijk niet lukt. Vele opmerkingen als “je bent er vast teveel mee bezig” Hoe kun je er niet teveel mee bezig zijn als je in dit traject zit? Of ” je bent nog jong”
Nadat mijn lichaam onder een MRI scan nog eens goed nakeken werd en er weer een stap verder werd gegaan doormiddel van verschillende vloeistoffen, die door de weg van proces zwanger worden werden gespoten, was in mijn lichaam nog altijd niks ondekt wat de zwangerschap in de weg zat. Ook met mij mijn partner was alles in orde.
Na drie jaar, zou het dan eindelijk?
IUI werd de volgende stap .. Nogsteeds kreeg ik hormoonspuiten , maar bij IUI werd rondom de eisprong zaadcellen uitgezocht en de sterkste zaadcellen werden kunstmatig rechtstreeks in de baarmoeder gebracht. Ook deze manier van vruchtbaarheidsbehandelingen kregen 6 kansen. Na helaas weer 5 maanden (kansen) verder ( soms langer als er een cyclus mislukt van door over stimulatie ) werden de eerste stappen voor IVF in werking gezet .. Helaas konden we hiervoor niet in ons vertrouwde fijne ziekenhuis blijven en hebben we ook wel een lichte twijfel gehad , willen we wel IVF? Het was nu al zo ontzettend zwaar en we hadden al zoveel verdriet. Willen we echt wel die stap verder nemen? Zullen we eerst een pauze inlassen ? Even niet bezig zijn met kinderen krijgen ? Maar we willen dit eigenlijk zo ontzettend graag!! Vragen , vragen en onzekerheid.
Maar eerst nog die allerlaatste IUI poging, waarbij ik geloof ik geroepen heb of het überhaupt wel zin heeft? En zin had het , opeens was daar op de dag dat ik mocht testen een positieve tweede streep! Na bijna 3 jaar wachten , was daar eindelijk die positieve streep op de zwangerschapstest! Ongeloof … verbazing …. blijheid … opluchting toen bij de eerste echo die je tijdens de behandelingen gelukkig heel vroeg krijgt .. met 6 weken was er een inimini vruchtje te zien … Het begin van onze prachtige zoon Oliver. Inmiddels 4 jaar oud.
Liefs -x- Janine
Nieuwsgierig naar hoe het nu gaat met Janine? Neem een kijkje op haar blog.
Loes Johanna Reageren
Wat een indrukwekkend verhaal, en wat een heftige periode moet dat geweest zijn. Mooi geschreven!
Onlangs geplaatst door Loes Johanna: Gaat jouw man mee naar elke afspraak bij de verloskundige?!
Rafaëlla Reageren
Wij zijn op het moment met IVF bezig, dus ik begrijp helemaal hoe je je eigen gevoeld moet hebben. Gelukkig hadden jullie deze stap niet nodig en hebben jullie nu een mooi gezin.