Elke vrouw heeft haar onzekerheden. Dat is iets dat ik zeker weet. Ik denk dat veel van deze onzekerheden niet erg zijn, het ligt er maar net aan hoe je er mee omgaat. Ik merk bijvoorbeeld dat ik sinds mijn prenatale depressie veel meer last heb van persoonlijke onzekerheden dan voorheen. Eerder had ik vast onzekerheden maar ik kan mij bijna niet meer herinneren welke dit waren en hoe ik hiermee omging. Ik denk dat het al een hele stap in de goede richting is om onzekerheden te (h)erkennen en daarom heb ik ze van mij eens op een rijtje geschreven. Ik ben ook benieuwd wat jouw onzekerheden zijn en hoe jij hiermee omgaat!
Uiterlijke onzekerheden
Ik heb acne. Al jaren last van en ik vind het vreselijk. Waarschijnlijk val je nu ongeveer van je stoel van verbazing, want op foto’s zie je hier vrijwel niets van. Dat klopt. Ik denk dat ik nu zo’n veertien jaar periodes heb van uitbraken en weer een rustige huid. Als mijn huid rustig is, heb ik niets te klagen en een hele mooie egale huid. Maar opeens is het over en krijg ik een uitbraak. Het begint met een paar plekjes, tot het er een heleboel zijn. Zodra ik dan ook merk dat er plekken op mijn gezicht komen vraag ik bij de arts om een antibiotica kuur. Dit helpt vaak ontzettend goed, al binnen een paar dagen.
Acne maakt mij heel erg onzeker, vreselijk vind ik het. Ik heb dan in al die jaren ook heel veel trucjes ontdekt die het meeste kunnen verhullen. Zelfs een arts ziet in eerste instantie niet heel veel, tot hij dichterbij komt. Het blijft een lastig punt die acne, en het zal vast ook wel een onderwerp zijn dat je vaker op mijn blog voorbij zal zien komen.
Onzekerheden als moeder
Een moeder zal altijd onzekerheden hebben. Misschien is het wel zo dat als een moeder geen onzekerheden heeft, er dan echt iets mis is. Ik heb met betrekking tot het moederschap in ieder geval genoeg onzekerheden. Omdat ik tijdens beide zwangerschappen heel ziek ben geweest, heb ik altijd het gevoel om tekort te schieten. Niet alleen naar de kindjes, maar ook naar Vincent. Ik ben immers nooit de zielsgelukkige zwangere vrouw geweest. Dit gevoel tekort te schieten zorgt ervoor dat ik er best veel mee bezig ben om alles zo goed mogelijk te doen, zowel als moeder en vrouw. Ik denk dat dit niet erg is, maar ik probeer er wel voor te waken dat ik hierin doorschiet.
Onzeker over de toekomst
Ik denk dat mijn toekomst nooit zo onzeker is geweest als de laatste tijd. Dat klinkt heel dramatisch en dat is het misschien niet, maar het voelt wel zo. Ik heb namelijk best het gevoel dat ik bepaalde dingen heb moeten opgeven. De prenatale depressie legt zo’n last op mij dat ik niet weet of ik ooit weer mijn geliefde beroep als verpleegkundige kan uitoefenen. Bepaalde dingen die ik voorheen graag deed moet ik nu niet meer aan denken. Ik verlang er weleens naar om gewoon weer te zijn als voor de zwangerschap, enthousiast en altijd positief. Achja, misschien kom ik door dit alleen al zo op te schrijven, en het te erkennen, al weer een stukje dichterbij.
Dit artikel was eigenlijk luchtig bedoeld, maar ik merk aan mijzelf dat het best pittig was om dit zo op te schrijven. Misschien dat jullie iets herkennen en dat we elkaar kunnen helpen door onzekerheden te delen (mag ook anoniem in de comments). Wat zijn jouw onzekerheden, en hoe ga jij hiermee om?
Lonneke Reageren
Ik ben niet depressief maar herken je punten zeker. Ook ik was enorm ziek in de zwangerschap waardoor het uiteindelijk totaal niet leuk was om zwanger te zijn.. Ik merk de laatste tijd dat ik mezelf een beetje aan het verliezen ben.. Hopelijk wordt dit beter nu ik ga sporten en even wat meer tijd voor mezelf pak. Ik kan niet wachten op de zomer!
Mama Lifestyle Blog Reageren
Wat een gedurfd artikel. Knap dat jij zo open over zo’n gevoelig onderwerp als dit durft te schrijven. Uiterlijk ben ik onzeker over mijn borsten (of eigenlijk het ontbreken hiervan) en mijn probleemgebit. Verder maakt mijn onzekere bestaan als ondernemer mij onzeker, want met een eigen bedrijf heb ik geen vastigheid en weet ik niet hoe mijn toekomst er volgend jaar of over vijf jaar uitziet. Het ene moment ben ik meer onzeker dan het andere moment. Hoe ik hiermee omga is gewoon doorgaan en vooral niet bij de pakken neerzitten.
demallemolenmoeder Reageren
Wat knap dat jij jezelf zo durft “bloot” te geven. Ik ben onzeker over mijn lichaam, mijn rug (al kan ik dat meer loslaten) maar ook het geen dat ik niet natuurlijk kan zwanger raken. Die depressiviteit ken ik, al dan wel op een andere manier. Ook ben ik een onzekere moeder door mijn verleden wil ik het zó goed doen.
Ik probeer mezelf te accepteren, van mezelf te houden en te genieten van kleine dingen. Ik weet nu ook dat het gras bij de buren vaak niet groener is.
Maak elke dag een lijstje en schrijf één ding op waar je gelukkig van werd, wat je knap vond aan jezelf en waarom je uitkijkt naar morgen. Je bent nu geen verpleegkundige, begrijp ik maar je bent wel een geweldige blogger! Een inspiratiebron. Wie weet had je dit niet (op deze manier) kunnen doen als je als verpleegkundige had gewerkt. Ondanks alles mag je zeker af en toe boos, onzeker of je even heel rot voelen.
Lisanne Reageren
Ik snap je wel zeker nu ik zelf ook niet lekker in mijn vel zit. Ik heb een burn out en ja ik weet het het klinkt stom maar je denkt alleen maar negatief, praat jezelf alleen maar de grond in. Ook al weet je dat dit niet helpt. Je gevoel uitzetten dat kan je immers niet. Ook ik heb wel mijn goede dagen en krijg voldoende Hulp maar ik denk dat ieder mens zijn onzekerheden heeft. Zelfs de perfecte mensen die 100 procent zelfvertrouwen uitstralen hebben diep van binnen onzekerheden. Ik vind het ontzettend knap dat je dit onderwerp durft aan te snijden. Fijne zondag liefs lisanne
Marieke Reageren
Wat een herkenbaar stukje Saskia!! Ik herken de onzekerheden absoluut, stuk voor stuk! Knap dat jij je hiervoor durft open te stellen en dit zo goed kan omschrijven! Daar ben ik toch te onzeker voor….. 😉
Een hele fijne zondag!
Liefs
Jodi - liefthuis Reageren
Heel herkenbaar. Niet te vergelijken en toch heel herkenbaar. Hier ook acne en hier nog steeds bekken problemen door de bevalling en dan voel ik me zon slechte vriendin omdat ik zoveel mogelijk gewoon probeer tr doen maar dan thuis weer zeur bij mijn lief.
Lilian Reageren
Wat goed dat je dit hebt opgeschreven! Iedereen heeft last van onzekerheden, de ene wat meer dan de ander! Ik heb er laatst ook een artike overgeschreven en dat was ook niet gemakkelijk. Je stelt je toch soort van kwetsbaar op!
Liess Reageren
Wat een eerlijke blog. Ik weet nog dat je op school idd al flink last kon hebben van acne. Wat vervelend dat je dat nogsteeds zo erg hebt.
Ik ben jaren heel vreselijk depressief geweest, vind het ook vreselijk dat mijn dochter dat heel bewust mee gemaakt heeft. Ik slik nogsteeds anti depressivia en daar zal ik wss nooit vanaf komen. Depressie en angst en paniek stoornis is iets waar ik mee moet leren leven. Ik kan me dan ook wel voorstellen hoe jij je voelt.
Leonie van Mil Reageren
Het is inderdaad waar dat iedere moeder onzekerheid voelt. Maar zoals jij het omschrijft is voor mij anders. Ik voel wel onzekerheid, maar als zwangere vrouw heb ik die onzekerheid helemaal niet gehad. Pas bij mijn kraamtranen kwam de onzekerheid en ook dat is gelukt om mij eroverheen te zetten. Ik vind het knap van je hoe je je verhaal doet.
Ik heb altijd wel veel onzekerheid over mijn uiterlijk. Ik heb ook acné en bepaalde periodes per maand is het weer één groot feest. Make-up doet wonderen, maar daardoor blijf je ook in een cirkel naar beneden zitten, want acné wordt daar niet beter van. Eerder erger.
En onzekerheden over de toekomst heb ik ook heel erg. Ik heb twee jaar geleden mijn studie pedagogiek afgerond. Ik ben daarna meteen in de kinderopvang gaan werken. Ik heb dus nul ervaring als het om mijn diploma gaat. Mijn cv is (naar mijn mening) niet interessant en nu is ook nog eens mijn contract niet verlengd. Bezuinigingen in de zorg maken het niet makkelijker om een baan te vinden. Ik heb te veel concurenten rondlopen die wel ervaring hebben Hoe kom ik straks terecht? En kan ik mijn kleine straks wel alles geven?
Ilse van Kreanimo Reageren
Erg moedig weer om hierover te schrijven.
Diana Reageren
Wat dapper om dit zo te delen en één geruststelling: je bent niet de enige met al die onzekerheden. Ook ik heb er last van, vooral sinds ik moeder ben geworden ben ik een onzeker wrak geworden. Doe ik het wel goed als moeder? En dan nog niet over mijn uiterlijk te hebben na mijn zwangerschap. Gossie.. maar mijn kind is gelukkig, dus ben ik ook gelukkig. Dus die onzekerheden probeer ik maar met een korreltje zout te nemen en soms weg te stoppen. Al gaat dat soms verdomd lastig. 😉
Ik bewonder je met dit prachtige artikel!
Iris Reageren
Volgens mij is de toekomst mijn grootste onzekerheid. Zal ik blij zijn, zal alles goed gaan?
Saskia Hardeman Reageren
Ik leef heel erg met je mee mbt de uitslag! Ik hoop heel erg op goed nieuws, maar balen joh dat je nu wel een heel weekend in spanning zit, niet tof 🙁
Bodil Reageren
Wat dapper van iedereen om hier zo open over te schrijven!
Al een aantal jaren heb ik eigenlijk geen grote onzekerheden meer. Wel wat kleine dingetjes, maar overall ben ik best gelukkig en tevreden. Mijn figuur is verschrikkelijk vergeleken met voor ik mijn 2 kinderen heb gekregen. Maar anderen vinden gek genoeg vaak dat ik er juist goed uit zie. Dus niet zozeer een onzekerheid, meer een ontevredenheid.
Als moeder vraag ik me vaak wel af of ik het allemaal wel goed doe… Vooral het geven van borstvoeding en verdelen van aandacht en liefde tussen twee kinderen is wel eens moeilijk geweest. En die moeder doet het heel anders, doe ik iets verkeerd?
Van mijn eigen moeder kreeg ik het boekje “Relax Mama!” en daar stond een spreuk in die mij is bijgebleven: Al die andere moeders doen ook maar wat! :p
Dus ik worstel en stuntel rustig verder, heb soms geniale acties en soms wat minder briljante keuzes. het belangrijkste is voor mij om te leren van foutjes en niet te beroerd zijn om sorry te zeggen wanneer iets niet zo handig was.
Als ik dan al een onzekerheid moet noemen, ons huis is meestal een rommeltje. Verschrikkelijk. Ik ruim best vaak en veel op en mijn peuter heeft het opruimen ook al aardig onder de knie, maar toch voelt het meestal als dweilen met de kraan open. Maar ach, als dat het ergste is wat er nu in mij opkomt… Organised chaos, it is! 😀
Hanna Reageren
Ik vind het knap dat je je zo open hebt gegeven hierdoor, en dat vind ik al een stap! Mijn hoofd wordt snel rood of ik krijg snel vlekken in mijn nek als ik met mensen praat en daar voel ik me onzeker over. Mensen die mij kennen die ‘zien’ het niet meer of letten er niet meer op, maar als ik mensen niet zo goed ken lijkt het net alsof ik me schaam of heel onzeker voel (en dat is soms ook zo maar zeker niet altijd). Dit kan in gesprek en ook op ‘belangrijke’ momenten veel onzekerheden bij mij opleveren.
Nathalie Reageren
Knap dat je het zo goed verwoord en weet!
Mijn onzekerheden, lastig… denk dat de meest in de weg zittende is dat ik mezelf niet ‘goed genoeg’ vindt. Klinkt zwaar maar is er een leuke vacature denk ik al snel, ach laat maar ben toch niet goed genoeg. Of als ik een idee heb, laat ik het al snel achter wegen. Dit is lang niet altijd zo… maar het loopt wel regelmatig zo.
Mathiske's mama blog Reageren
Wat knap dat je dit hebt opgeschreven. Ik ben heel onzeker in het moeder zijn. Het is het mooiste maar ook het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb
Laura Reageren
Ik heb weinig onzekerheden in het moederschap op dit moment, al kan dat soms ook per week verschillen, wat ik wel heel onzeker vind is mijn toekomst als juf. Of er ooit weer een tijd komt waarin je een vaste aanstelling kunt krijgen etc…
Joanne Reageren
Goed onderwerp om over te praten! Onzekerheden bespreekbaar maken is al een hele stap 🙂
Onlangs geplaatst door Joanne: New in | Bellini glasses